Muzeum w Bielski-Białej - Zamek Książąt Sułkowiskich

Muzeum w Bielsku-Białej swoją siedzibę ma w Zamku Sułkowskich. Pierwsze muzeum zostało otwarte 19 grudnia 1902 roku z inicjatywy władz samorządowych Bielska i galicyjskiej Białej. Założycielem tego Muzeum Miejskiego był profesor gimnazjum bielskiego Erwin Hanslik. Kolejnym krokiem w tworzeniu bielskiego muzeum była zbiórka pamiątek o wartości mjuzealnej na terenie Bielska, Białej i okolicznych miejscowości zorganizowana przez bielskiego pastora ewangelickiego dr Artura Schmidta. Efektem owej zbiórki była wystawa zaprezentowana w czerwcu 1903 roku w bielskiej Strzelnicy (dzisiejsze BCK). Niedługo później Rada Miejska otwarła Muzeum Miejskie w Bielsku. Dla zwiedzających muzeum w Bielsku otwarto 25 lutego 1906 roku. Mieściło się w budynku tzw. Starego Ratusza przy Rynku 9 i tam funkcjonowało do 1941 roku. Rozwój ekspozycji nastąpił w okresie międzywojennym, głównie z inicjatywy Edwarda Schnacka, który był kustoszem muzeum i mistrzem kominiarskim. Zajmując w sumie dziewięć pomieszczeń, muzeum było jednym z największych muzeów typu regionalnego w Polsce, a trzecie na Śląsku, zaraz po placówkach w Katowicach i Cieszynie.

3 grudnia 1904 roku otwarto Muzeum w Białej. Znajdowało się ono w południowym skrzydle Ratusza i zajmowało cztery lokale i siedzibę tą zajmowało do 1920 roku. Wtedy lokal zmienił swoje przeznaczenie, a wszystkie eksponaty zostały zmagazynowane w jednym pomieszczeniu. Ponowne otwarcie muzeum miało miejsce w 1932 roku w suterenach Ratusza. Zamknięto je po wybuchu II wojny światowej. Przez wiele lat muzeum opiekowali się dyrektor katolickiej szkoły ludowej Franciszek Farny i emerytowany naczelnik Komunalnej Kasy Oszczędności Wilhelm Kroczek.

W 1941 roku hitlerowskie władze okupacyjne utworzyły tzw. Heimatmuseum, które były połączeniem muzeów w Bielsku i Białej. Siedzibą placówki został dawny dom cechowy w Białej, mieszczący sie przy placu Wolności 7 obydwa muzea miejskie w tzw., które zostało ulokowane w Białej, w dawnym domu cechowym. Dotrwało ono w tym miejscy do końca II wojny światowej.

W 1945 roku Stanisław Oczko rozpoczął starania o ponowne otwarcie Muzeum. Siedzibą został wybrany Zamek Sułkowskich. Otwarcie Muzeum miało miejsce 14 lutego 1947 roku, a jego kierownikiem został S. Oczko i pełnił tę funkcję do 1980 roku. W 1950 roku Muzeum upaństwowiono i podporządkowano Muzeum Górnośląskiemu w Bytomiu. Samodzielnym stało się w 1963 roku. Po utworzeniu województwa bielskiego w 1975 roku placówka została przemianowana na Muzeum Okręgowe w Bielsku-Białej. Od tamtej pory rozpoczęto tworzenie oddziałów terenowych: Muzeum Juliana Fałata (1971 rok), Muzeum Techniki Włókienniczej – obecnie Muzeum Techniki i Włókiennictwa (1979 rok), Muzeum Emila Zegadłowicza (1980-1993), Muzeum w Kętach (1981-2000) oraz Muzeum Dom Tkacza (1992 rok).

W 2001 roku muzeum nadano nazwę Muzeum w Bielsku-Białej. Posiada jeden oddział - Muzeum Techniki i Włókiennictwa oraz dwie ekspozycje zewnętrzne- Willa Juliana Fałata i Dom Tkacza.

Zbiory Muzeum prezentowane są w pomieszczeniach na pierwszym piętrze zamku. Dotrzeć do nich można idąc XIX-wiecznym westybulem, który został odrestaurowany w 2001 roku. W Muzeum znajdują się: